In Ontaard zegt Roelof in 1925 het Drentse veen vaarwel en pakt hij het schip naar Canada, in de hoop op een beter leven. Als zijn achterkleindochter er honderd jaar later achter komt dat hij daar spoorloos is verdwenen, besluit ze dezelfde reis te maken om uit te zoeken wat er met hem is gebeurd.

Tijdens de lezing neemt Bruinenberg haar publiek mee op deze bijzondere reis: van geschiedenis naar persoonlijk verhaal, van feit naar fictie. Ze bewijst dat migratie van alle tijden is en toont de overeenkomsten met nu: de covidpandemie en Spaanse griep, de polarisatie en verzuiling, de emancipatiebewegingen, oorlogsdreigingen en het ongebreidelde vertrouwen in technologie.

Aan de hand van uitgebreid beeld- en archiefmateriaal, van foto’s van Drentse landverhuizers en filmpjes van het straatbeeld van de jaren twintig, laat ze zien welke lessen we uit de geschiedenis kunnen trekken en nodigt ze uit tot reflectie op het hier-en-nu: wie ben je in een ander land, als de verwachtingen wegvallen?

Het boek is gebaseerd op het dagboek van Bruinenbergs overgrootvader - zelf heeft ze een eeuw later dezelfde reis gemaakt. Net als haar overgrootvader besloot Bruinenberg om vanuit Drenthe de trein naar Rotterdam en vanuit Rotterdam de boot naar Canada te pakken over de Atlantische Oceaan, een reis van acht dagen en acht nachten, om erachter te komen hoe iemand zomaar kan verdwijnen.